Αφράτι - 28 Οκτωβρίου 2014

  Φέτος, όπως και κάθε χρόνο, ήρθε η 28^η Οκτωβρίου όπου τα παιδιά παρέλασαν στην  πλατεία του χωρίου μας που λέγεται Αφράτι. Επίσης πήγαμε  στην δοξολογία και στην κατάθεση στεφάνων στο Ηρώο. Πολλοί δεν ξέρουν γιατί γίνεται αυτό, αλλά δεν είναι το θέμα μας.

    Η δοξολογία ήταν στις 10:30π.μ. αλλά οι μαθητές ήρθαν πριν τις 10:00π.μ. Επίσης κάποιοι ήταν  χαρούμενοι, κάποιοι αδιάφοροι. Εγώ ήμουν  μόνο χαρούμενος αλλά και λίγο περήφανος που ξέρω γιατί κάνω παρέλαση. Με την παρέλαση τιμώ τους ήρωες του 40’ που δεν είναι ο Σούπερμαν και ο Μπάτμαν αλλά άνθρωποι που πολέμησαν, όπως ο αδερφός του παππού μου. Πέθανε πολεμώντας και ούτε βρέθηκε. Αυτό με κάνει περήφανο.

   Έφτασε η ώρα 10:30 και μπήκαμε οργανωμένα στην εκκλησία της Κοίμησης της Θεοτόκου. Ο Παπα-Δημήτρης άρχισε να ψέλνει όμορφες βυζαντινές μελωδίες.

 Οι ψαλμοί τελείωσαν και τον λόγο τον πήρε ο κύριος Βαγγέλης, ο γυμναστής του σχολείου μας. Μας πήγε πίσω, εκεί που ο φασισμός σκότωνε τη χώρα μας.

    Έπειτα, αφού τελείωσε η δοξολογία, πήγαμε στο Ηρώο για την κατάθεση των στεφάνων. Είπαμε τον Εθνικό μας ύμνο και πήγαμε για παρέλαση. Το πρώτο δυνατό χτύπημα από τη γκραγκάσα, το μεγάλο τύμπανο, ακούστηκε. Πέρασαν περίπου δυο λεπτά και ξεκινήσαμε να περπατάμε. Περπατήσαμε περίπου εκατόν πενήντα

μέτρα και σταματήσαμε. Όλοι χειροκροτούσαν στο ψιλόβροχο. Μετά πήγαμε σπίτια μας.

   Παρελάσαμε και τιμήσαμε τους ήρωες του 40’ που αγωνίστηκαν για τη λευτεριά του λαού μας.

Ταραμίγκος Αλέξαντρος

«Η ΜΕΡΑ ΤΟΥ ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΤΗΤΑΣ»

Η προηγούμενη Δευτέρα δεν ήταν μία συνηθισμένη σχολική ημέρα.  Ήταν ένα πραγματικό μάθημα για τα παιδιά, επειδή ασχοληθήκαμε με τον αθλητισμό και το τι σημαίνει ρατσισμός.

Ήρωες ήταν όπως αναφέραμε τα παιδιά. Οι δάσκαλοι απλώς βοηθούσαν και μας πρόσεχαν.

Αρχικά πήγαμε στο σχολείο με τις τσάντες μας  που δυστυχώς ήταν βαριές από τα πολλά βιβλία. Φυσικά πήγαμε την ίδια ώρα όπως πάντα.

Η ιστορία ξεκίνησε με εμάς να χωριζόμαστε σε αγόρια και κορίτσια άσχετα από τάξεις και να κυνηγιόμαστε σε όλο το σχολείο. Πριν αυτού όμως ο γυμναστής μας εξήγησε κάποια πράγματα. Όλοι ακούγαμε με προσοχή και καταλάβαμε το σκοπό της ενέργειας αυτής, του υπουργείου παιδείας, η οποία θα πραγματοποιείται κάθε χρόνο.

Στην αρχή των αγώνων βόλεϊ κυρίευε το άγχος και η αγωνία.

«Θα περάσω καλά άραγε;»

«Θα διασκεδάσω;»

Αυτές ήταν οι σκέψεις που βασάνιζαν τα παιδιά.

Στη διάρκεια του αγώνα συνέβη ένα αστείο περιστατικό: ένα παιδάκι χτύπησε έναν δάσκαλο με τη μπάλα. Το κοριτσάκι είχε γίνει σαν τη ντομάτα από ντροπή. Ο δάσκαλος προσπάθησε να τη καθησυχάσει. Τα υπόλοιπα παιδιά είχαν πεθάνει από τα γέλια.

Ξαφνικά το κουδούνι χτυπά και όλοι μπήκαμε μέσα. Ο δάσκαλος, μας διάβασε ένα κείμενο με τον Θωμά, ένα παιδί με ειδικές ανάγκες που μέσα από τον αθλητισμό έγινε γνωστό σε όλο τον κόσμο. Αυτό το αγόρι έδωσε ένα μάθημα για την διαφορετικότητα. Την επόμενη ώρα πήγαμε στον διαδραστικό πίνακα για να δούμε κάποιους μετανάστες σε άλλες χώρες, πώς τους  φέρονται, αλλά και πώς φερόμαστε εμείς σε αυτούς. Το ενδιαφέρον ήταν μεγάλο απ’ όλους.

Ήρθε η ώρα να φύγουμε. Λυπηθήκαμε πολύ που τελείωσε αυτή η συναρπαστική μέρα. Μπορεί κάποιες ομάδες στο βόλεϊ  να έχασαν αλλά το σημαντικό δεν είναι η νίκη αλλά η προσπάθεια. Η ομάδα μας έχασε αλλά αυτό δεν μας στεναχώρησε. Αντιθέτως μας έκανε να νιώσουμε περήφανοι που φτάσαμε τουλάχιστον στον τελικό. Επίσης καταλάβαμε πως ο ρατσισμός δεν πρέπει να υπάρχει στον κόσμο και όλοι πρέπει να συμπεριφερόμαστε σαν αδέρφια.

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ  ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΥ       ΑΡΤΕΜΙΣ ΓΚΟΡΑΝΙ

Καλή χρονιά

ΚΑΛΗ ΑΝΤΑΜΩΣΗ ΤΟΝ ΣΕΠΤΕΜΒΡΗ

Τα Λαζαράκια του Νηπιαγωγίου μας στο Αφράτι!!!!

Πέμπτη πριν το Σάββατο του Λαζάρου, μια μέρα που τα παιδιά του Ν/γείου Αφρατίου περιμένουν με λαχτάρα.
Η λαχτάρα αυτή ξεκινά, από την προηγούμενη μέρα που τα παιδιά φέρνουν λουλούδια και οι Ν/γοί στολίζουν το καλάθι του Λαζάρου.
Μ΄αυτό σήμερα περπατήσαμε στο χωριό και τραγουδήσαμε το Λάζαρο. Λιχουδιές και αυγά γέμισαν το καλάθι μας.
Με έκπληξη και συγκίνηση οι χωριανοί καλωσόριζαν τα νήπια, μια και το έθιμο τα τελαυταία χρόνια έχει εκλείψει.
Ευχαριστούμε πολύ τον κύριο Κονανά Χαράλαμπο που κάθε χρόνο μας διαθέτει το ζυμάρι για τα λαζαράκια που στολίζουν τα καλάθια των παιδιών
                                         
                                         Οι Νηπιαγωγοί

               Αναστασία Τσαλκιτζή, Καραγεώργου Κυριακή