Φέτος, όπως και κάθε χρόνο, ήρθε η 28η Οκτωβρίου όπου τα παιδιά παρέλασαν στην πλατεία του χωρίου μας που λέγεται Αφράτι. Επίσης πήγαμε στην δοξολογία και στην κατάθεση στεφάνων στο Ηρώο. Πολλοί δεν ξέρουν γιατί γίνεται αυτό, αλλά δεν είναι το θέμα μας.
Η δοξολογία ήταν στις
10:30π.μ. αλλά οι μαθητές ήρθαν πριν τις 10:00π.μ. Επίσης κάποιοι ήταν
χαρούμενοι, κάποιοι αδιάφοροι. Εγώ ήμουν
μόνο χαρούμενος αλλά και λίγο περήφανος που ξέρω γιατί κάνω παρέλαση. Με
την παρέλαση τιμώ τους ήρωες του 40’
που δεν είναι ο Σούπερμαν και ο Μπάτμαν αλλά άνθρωποι που πολέμησαν, όπως ο
αδερφός του παππού μου. Πέθανε πολεμώντας και ούτε βρέθηκε. Αυτό με κάνει
περήφανο.
Έφτασε η ώρα 10:30
και μπήκαμε οργανωμένα στην εκκλησία της Κοίμησης της Θεοτόκου. Ο Παπα-Δημήτρης
άρχισε να ψέλνει όμορφες βυζαντινές μελωδίες.
Οι ψαλμοί τελείωσαν
και τον λόγο τον πήρε ο κύριος Βαγγέλης, ο γυμναστής του σχολείου μας. Μας πήγε
πίσω, εκεί που ο φασισμός σκότωνε τη χώρα μας.
Έπειτα, αφού
τελείωσε η δοξολογία, πήγαμε στο Ηρώο για την κατάθεση των στεφάνων. Είπαμε τον
Εθνικό μας ύμνο και πήγαμε για παρέλαση. Το πρώτο δυνατό χτύπημα από τη
γκραγκάσα, το μεγάλο τύμπανο, ακούστηκε. Πέρασαν περίπου δυο λεπτά και
ξεκινήσαμε να περπατάμε. Περπατήσαμε περίπου εκατόν πενήντα
Παρελάσαμε και
τιμήσαμε τους ήρωες του 40’
που αγωνίστηκαν για τη λευτεριά του λαού μας.
Ταραμίγκος Αλέξαντρος
